Το κύριο χαρακτηριστικό της τελευταίας περιόδου είναι αναμφισβήτητα η συνειδητή προσπάθεια της κυβέρνησης να επιτύχει την συρρίκνωση συγκεκριμένων συνταγματικών δικαιωμάτων, με πρόσχημα την πανδημία. Είναι δε προφανές ότι η προσπάθεια αυτή υπακούει σε ποικίλες σκοπιμότητες, που κλιμακώνονται ανάμεσα στην μικροπολιτική εκμετάλλευση της συγκυρίας, την δυσανεξία απέναντι σε πολιτικά «ενοχλητικές» πτυχές αυτών των δικαιωμάτων και τον δύσκολα υποκρυπτόμενο αυταρχικό πατερναλισμό.

Τέσσερα είναι κατά την άποψή μου τα κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να αναδειχθούν στον διάλογο για την νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης ως προς την ασφάλεια στον χώρο των Πανεπιστημίων. Το πρώτο είναι ότι υφίσταται πράγματι σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας, το οποίο δεν πρέπει ούτε να το παραβλέπουμε ούτε να το υποτιμούμε.

   Το μείζον πρόβλημα, ως προς την ελευθερία του Τύπου, εντοπίζεται κατά την άποψή μου στην ασφυκτική χειραγώγηση των ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ, μέσω, ιδίως, ενορχηστρωμένων κυβερνητικών κινήσεων και ποικίλων ανταλλαγμάτων.