Η νομοθετική πρωτοβουλία για την αλλαγή στα Πανεπιστήμια, που αναγγέλθηκε πρόσφατα, είναι τυπικό δείγμα πολιτικής η οποία, παρότι εκκινεί από καλές προθέσεις, υποκύπτει εν τέλει σε έκδηλες ιδεολογικές προκαταλήψεις και πολιτικές αγκυλώσεις (με πρώτη επιβεβαίωση την επαναφορά των «αιωνίων φοιτητών», χωρίς κανένα πρόσφορο, για τη –μερική– δικαιολόγησή της, κριτήριο…).

Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ισπανία, θέτουν ξανά επί τάπητος, πιεστικότερα από κάθε φορά, ένα κρίσιμο ερώτημα: ποια πρέπει να είναι η στάση του κρατούντος συστήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην άνοδο της ριζοσπαστικής Αριστεράς;

Για το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια: «Κατά την άποψή μου, θα έπρεπε να είχε θεσμοθετηθεί υποχρεωτικά ο πολιτικός γάμος. Όποιος ήθελε, μετά, να κάνει και το μυστήριο του γάμου, αυτό είναι πιο συμβατό και με την ίδια τη θρησκευτική ελευθερία. Από εκεί και πέρα, το σύμφωνο συμβίωσης θα είναι μία άλλη μορφή αστικής σύμβασης, η οποία θα ακολουθηθεί από αυτούς, που δεν θέλουν να συνάψουν το συμβόλαιο του γάμου… Καλό είναι να υπάρξουν οι ευρύτερες δυνατές πλειοψηφίες πάνω …