Η γελοιοποίηση των διαδικασιών ανάδειξης του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, την οποία παρακολουθούμε έκπληκτοι το τελευταίο διάστημα, δεν αφορά μόνον το συγκεκριμένο κόμμα και την πολιτική αξιοπιστία του. Θέτει παράλληλα και ένα τεράστιο ζήτημα, που αφορά συνολικότερα τον ρόλο και την προοπτική του κομματικού μας συστήματος.

Α. Το τελευταίο διάστημα έχει ασκηθεί από πολλές πλευρές  σκληρή κριτική στην κυβέρνηση, για επανάληψη αρνητικών πρακτικών του παρελθόντος, που συνοψίζονται στην μετεκλογική λαφυραγώγηση των δημόσιων αξιωμάτων από «αποτυχόντες πολιτευτές» και στελέχη «του κομματικού σωλήνα», χωρίς υψηλό μορφωτικό επίπεδο και αποδειγμένα τεχνοκρατικά προσόντα.

Φαινομενικά, τίποτα δεν έχει αλλάξει μετά το νέο εκλογικό αποτέλεσμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ έχουν περίπου τα ποσοστά που είχαν, στην κυβέρνηση μετέχουν και πάλι οι –ανεκδιήγητοι– ΑΝΕΛ,  το ΠΑΣΟΚ με το Ποτάμι απλώς άλλαξαν θέση, ενώ το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή ενίσχυσαν ανεπαίσθητα τις δυνάμεις τους. Με λίγα λόγια, όλα μοιάζουν ίδια και απαράλλακτα, εξ ού και οι κατηγορίες προς την κυβέρνηση ότι οι εκλογές οδήγησαν απλώς σε έναν ανούσιο ανασχηματισμό.