Τα αποτελέσματα της πρώτης ψηφοφορίας για την συνταγματική αναθεώρηση επιβεβαίωσαν δυστυχώς τις απαισιόδοξες προβλέψεις που είχα διατυπώσει σε προηγούμενο άρθρο μου. Ο συνδυασμός των μικροπολιτικών επιλογών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων (τα οποία ήταν και τα μόνα που μπορούσαν, λόγω του αριθμού των βουλευτών τους, να υποβάλουν ή να υιοθετήσουν προτάσεις), με το διάχυτο κλίμα πολιτικής καχυποψίας που επικράτησε γενικώς στην αίθουσα, οδήγησε τελικά σε μια στείρα, διαδικασία που κινήθηκε στην λογική του άσπρου-μαύρου και του ελάχιστου κοινού παρονομαστή.
Εικόνες
Διατυπώθηκε από συναδέλφους σας, καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου, η άποψη ότι η παρούσα Βουλή δεν δεσμεύει το περιεχόμενο της αναθεώρησης του Συντάγματος. Έχει απόλυτη ισχύ κατά τη γνώμη σας αυτή η θέση ή μπορεί και να κάμπτεται; Το ζήτημα της δέσμευσης της δεύτερης Βουλής από θεωρητική άποψη έχει πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές, όπως αποδεικνύεται και από τον πλούσιο διάλογο που αναπτύχθηκες στο περιοδικό του Ομίλου «Αριστόβουλος Μάνεσης» Constitutionalism.gr, στην οποία μπορεί να ανατρέξει όποιος ενδιαφέρεται να εντρυφήσει στο ζήτημα. Οι περισσότεροι …
Αυτό που παρακολουθήσαμε να διαδραματίζεται στην πρώτη από τις δύο προβλεπόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες για την συνταγματική αναθεώρηση, δεν ήταν τίποτε άλλο από το χρονικό μιας προεξαγγελθείσας αποτυχίας. Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε με λάθος τρόπο, εξελίχθηκε σε λάθος κατεύθυνση και κατέληξε σε φτωχά αποτελέσματα, τα οποία πλέον ελάχιστες πιθανότητες έχουν να βελτιωθούν στην επόμενη (αναθεωρητική) Βουλή. Ας δούμε όμως τα πράγματα συγκεκριμένα:
