Για το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια:
«Κατά την άποψή μου, θα έπρεπε να είχε θεσμοθετηθεί υποχρεωτικά ο πολιτικός γάμος. Όποιος ήθελε, μετά, να κάνει και το μυστήριο του γάμου, αυτό είναι πιο συμβατό και με την ίδια τη θρησκευτική ελευθερία. Από εκεί και πέρα, το σύμφωνο συμβίωσης θα είναι μία άλλη μορφή αστικής σύμβασης, η οποία θα ακολουθηθεί από αυτούς, που δεν θέλουν να συνάψουν το συμβόλαιο του γάμου… Καλό είναι να υπάρξουν οι ευρύτερες δυνατές πλειοψηφίες πάνω σε αυτά τα ζητήματα, γιατί είναι πολύ κρίσιμα, πολύ σημαντικά. Ουσιαστικά, είναι αυτά τα οποία επιβεβαιώνουν την πλήρη εφαρμογή του κράτους δικαίου σε μία χώρα».
Για το ενδεχόμενο παρεμβάσεων στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο:
«Η ποινικοποίηση γενικά της άποψης ενέχει κάποιους κινδύνους, είτε σε ό,τι αφορά τον ρατσισμό, είτε τις γενοκτονίες κ.λπ… Η Δημοκρατία είναι το πιο ανεκτικό πολίτευμα. Πρέπει να είναι ανεκτική με τους εχθρούς της, με τους εχθρούς της ελευθερίας, των δικαιωμάτων. Πρέπει να είναι ανεκτική και με αυτούς, στο μέτρο που αυτή η αντιπαράθεση κινείται σε ιδεολογικό επίπεδο. Όταν όμως μεταπίπτει σε πρακτικό επίπεδο, σε επίπεδο προσπάθειας ανατροπών ενός δημοκρατικού status quo και κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, όταν αρχίζουν οι ανεπίτρεπτοι διαχωρισμοί από το Σύνταγμα μεταξύ ανθρώπων, από εκεί και πέρα η Δημοκρατία πρέπει να είναι αμείλικτη».
Για τον εκλογικό νόμο και την συνταγματική αναθεώρηση:
«Γενικά, οι προγραμματικές δηλώσεις και η όλη συζήτηση από την πλευρά της κυβέρνησης σε σχέση με το κράτος, κινείται σε πολύ ρηχά νερά, μέχρι στιγμής. Δεν υπάρχει ολοκληρωμένη πρόταση για τον μετασχηματισμό του κράτους, είτε σε ό,τι αφορά το διοικητικό σύστημα, είτε το πολιτικό σύστημα και αυτό συνδέεται και με μια ευρύτερη θεώρηση που θα έχει κανείς και σε σχέση με την αναθεώρηση του Συντάγματος. Απουσιάζει μια συνολική προγραμματική πρόταση για την μεταρρύθμιση, τον μετασχηματισμό του κράτους σε όλα του τα επίπεδα… Αν αντιμετωπιστεί αποσπασματικά και εμβαλωματικά -όπως μέχρι τώρα-, θα καταλήξουμε και πάλι στο να υιοθετούνται εύκολες λύσεις, τύπου ΟΟΣΑ, και να μην υπάρχει το ανεύρετο έως τώρα εθνικό σχέδιο για τον μετασχηματισμό του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού…
Πρέπει να ξεκινήσουν με αυτά που δεν χρειάζονται συνταγματική αναθεώρηση και το εκλογικό σύστημα είναι ένα από αυτά. Εκεί χρειάζεται να ξεφύγει από μία στείρα ρητορική -η οποία τον δεσμεύει-, ο ΣΥΡΙΖΑ ιδίως και να δούμε νηφάλια το εκλογικό σύστημα, υπό το πρίσμα προεχόντως της αρχής της ισοδυναμίας της ψήφου, αλλά έχοντας και ένα μάτι στην κυβερνησιμότητα, που είναι απαραίτητη στις μέρες μας… Απαραίτητη -κατά την άποψή μου-, είναι η κατάργηση του σταυρού προτίμησης, που βρίσκεται στη ρίζα του πελατιασμού, της συναλλαγής και του μαύρου χρήματος…
Η αναθεώρηση του Συντάγματος δεν είναι πανάκεια, δεν είναι αυτή που θα λύσει το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Το πολιτικό πρόβλημα θα το λύσουν πολιτικές αποφάσεις που επείγουν και οι οποίες πρέπει να είναι ριζικές, πρέπει να κινούνται σε μια λογική ανατροπής κατεστημένων νοοτροπιών και λειτουργιών και αυτό προϋποθέτει μία συγκεκριμένη προγραμματική πρόταση. Συγκεκριμένες θέσεις, οι οποίες θα δρομολογηθούν γρήγορα σε επίπεδο πρακτικής, διότι όσο καθυστερούμε, τόσο παγιώνεται η υπάρχουσα κατάσταση».
*Συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό “Αθήνα 9.84”, 10.02.2015
